-
1 ἀσπάσιος
A welcome, gladly welcomed,ἀσπασίη τρίλλιστος ἐπήλυθε νύξ Il.8.488
, cf. 10.35; , etc. Adv.-ίως, ἀ. δ' ἄρα τῷ κατέδυ φάος ἠελίοιο 13.33
.II well-pleased, glad,ἀσπάσιοι δ' ἐπέβαν γαίης 23.238
; ἀσπάσιον δ' ἄρα τόν γε θεοὶ κακότητος ἔλυσαν they released him to his joy, 5.397. Adv.- ίως
gladly,Hom.
with a Verb, to be glad to.., asφημί μιν ἀσπασίως γόνυ κάμψειν Il.7.118
, cf. 18.232, Od.4.523, etc.—[dialect] Ep., exc. in Adv.- ίως
with glad welcome,A.
Ag. 1555 (lyr.); gladly, Hdt.7.152, Jul.Or.2.71a.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσπάσιος
-
2 ἀσπασμός
ἀσπ-ασμός, ὁ,A greeting, embrace, Thgn.860 (pl.); οἱ ἔσχατοι, οἱ τελευταῖοι ἀ., D.H.4.4, Ph.2.45: generally, salutation, Ev.Matt.23.7, Ev.Marc.12.38, POxy. 471.67 (ii A. D.), Gal.10.76, Prisc.p.316 D.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσπασμός
-
3 ἀσπαστέον
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσπαστέον
-
4 ἀσπαστικός
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσπαστικός
-
5 ἀσπαστός
A = ἀσπάσιος, welcome, Hom. (only in Od.), , cf. 5.398, 23.239;κάρτα ἀ. [τὸ πρᾶγμα] ἐποιήσαντο Hdt.5.98
; , cf. E.Rh. 348 (lyr.), Them.Or.15.184d ([comp] Comp.). Adv.- τῶς Hdt.4.201
, Lyc.1090;τὸ τῆς ζωῆς ἀ. Epicur.Ep.3p.61U.
; neut. ἀσπαστόν as Adv., Hes.Sc.42.II ἄσπαστον, τό, an instrument of uncertain use, BGU544.25 (ii/iii A.D.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσπαστός
-
6 ἀσπαστύς
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσπαστύς
-
7 ἀσπιστήρ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσπιστήρ
-
8 ἀσπιστής
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσπιστής
-
9 ἀσπιστικός
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσπιστικός
-
10 ἀσπίστωρ
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσπίστωρ
-
11 ἄσπασμα
II thing embraced, dear one, Plu.2.608e.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἄσπασμα
-
12 ἄ-σπονδος
ἄ-σπονδος ( σπονδή), ohne Opferspende, dah. ohne Bündniß od. Vertrag u. Waffenstillstand, Thuc. 3, 111. 113, Ggstz ὑπόσπονδος, u. öfter; τὸ ἄσπ., Neutralität, 1, 37; ἄρης Aesch. Ag. 1208; ϑεός Eur. Alc. 426, u. oft, bes. πόλεμος ἄσπ. καὶ ἀκήρυκτος, unversöhnlich, wo von keinem Waffenstillstand die Rede ist, z. B. Dem. 18, 232; Pol. 1, 65, 6 u. A.; ἔχϑρα Plut. Pericl. 30.
-
13 στίξ
(στίξ, ἡ, im nom. ungebräuchlich, s. στίχος, kommt nur vor im gen.) στιχός, im nom. u. acc. plur. στίχες, στίχας, die Reihe, bes. von Kriegern, Schlachtreihe, das Glied in der Schlachtordnung; στιχὸς εἶμι διαμπερές, die Schlachtordnung, Il. 20, 362; singul. nur noch 16, 173; κρατεραὶ στίχες ἀσπ ιστάων, 4, 90; oft στίχες ἀνδρῶν, wie Hes. So. 170, gew. vom Fußvolk; doch auch στίχες ἡρώων τε καὶ ἵππων, Il. 20, 326; κατὰ στίχας, nach Reihen, reihenweise, 3, 326; auch ἐπὶ στίχας, 18, 602; Pind. ποτὶ δυςμενέων ἀνδρῶν στίχας, N. 9, 38; auch ἀνέμων, die Reihenfolge, Ordnung, P. 4, 210, wie ἐπέων ib. 57; τάσσοντα πολεμίων στίχας, Eur. Heracl. 676, u. öfter, wie Aesch. Spt. 907; στίχες λαῶν, Ar. Equitt. 163; sp. D., τὰ δ' ἐπὶ στίχας ἤγαγεν αἰών, in Ordnung bringen, Ap. Rh. 4, 680. Vgl. das in Prosa üblichere στίχος und στοῖχος. Es ist verwandt mit στείχω.
-
14 δουπέω
δουπέω, perf. δέδουπα, einen dumpfen oder rasselnden Ton von sich geben, krachen, rasseln, tosen. Verwandt κτυπέω, κτύπος? Vgl. ἐρίγδουπος und ἐπὶ δ' ἐγδούπησαν Iliad. 11, 45. – Bei Homer oft von dem Geräusche, welches der Fall im Kampfe hinstürzender und zum Tode getroffener Krieger verursacht, wobei wohl eben so sehr an das Aufschlagen auf den Erdboden wie an das Gerassel der Waffen zu denken; vgl. Xen. Anab. 1, 8, 18 λέγουσι δέ τινες ὡς καὶ ταῖς ἀσπ ίσι πρὸς τὰ δόρατα ἐδούπησαν φόβον ποιοῠντες τοῖς ἵπποις; Iliad. 20, 451 ἰων ἐς δοῠπον ἀκόντων; Odyss. 16, 10 ποδῶν δ' ὑπὸ δοῠπον ἀκούω. Aristarch scheint nur, oder doch vorwiegend an das Gerassel der Waffen gedacht zu haben, s. Scholl. Aristonic. Iliad. 16, 822. 13, 426. Der Gebrauch des Wortes ist bei Homer ganz formelhaft: δούπησεν δὲ πεσών Versanfang Iliad. 4, 504. 5, 42. 540. 617. 11, 449. 13, 187. 373. 442. 15, 421. 524. 578. 16, 325. 401. 599. 822. 17, 50. 311. 580. 20, 388 Odyss. 22, 94. 24, 525. In einer Anzahl von Stellen füllt den Rest des Verses hinter δού-π ησεν δὲ πεσών der Zusatz ἀράβησε δὲ τεύχε' ἐπ' αὐτῷ: Iliad. 4, 504. 5, 42. 540. 13, 187. 17, 50. 311 Odyss. 24, 525. Abweichend von dem formelhaften Gebrauch Iliad. 13, 426 Ἰδομενε ὺς δ' οὐ λῆγε μένος μέγα, ἵετο δ' αἰεὶ ἠέ τινα Τρώων ἐρεβεννῇ νυκτὶ καλύψαι ἢ αὐτὸς δουπῆσαι ἀμύνων λοιγὸν Ἀχαιοῖς. Abweichend auch Iliad. 23, 679 Εὐρύαλος δέ οἱ οἶος ἀνίστατο, ἰσόϑεος φώς, Μηκιστέος υἱὸς Ταλαϊονίδαο ἄνακτος, ὅς ποτε Θήβασδ' ἦλϑε δεδουπότος Οἰδιπόδαο ἐς τάφον· ἔνϑα δὲ πάντας ἐνίκα Καδμείωνας. Die Homerischen Glossographen (vgl. Sengebusch Homer. dissert. 1 p. 52 sqq.) nahmen das Homerische δουπῆσαι schlechtweg = ἀποϑανεῖν, und so auch das δεδουπότος Οἰδιπόδαο schlechtweg = τεϑνηκότος. So wird in Bekk. Anecd. p. 1095 δούπησεν· ἀπέϑανεν als kyprische Glosse aufgeführt. Aristarch zeigte, daß Homer in Bezug auf den Ausgang des Oedipus einer Sage gefolgt sein müsse, welche von der späteren allgemein verbreiteten wesentlich abwich; nach Homer sei Oedipus in (oder bei) Theben gestorben ( ἐν Θήβαις), und zwar sei er entweder im Kampfe ( ἐν πολέμῳ) gefallen oder habe sich von einem Felsen herabgestürzt: νοητέον ὅτι ἤτοι ἐν πολέμῳ τετελεύτηκε, ψοφο ῠσι γὰρ οἱ πίπτοντες, »δούπησεν δὲ πεσών«, ἢ κατεκρήμνισεν ἑαυτόν· καὶ γὰρ οὗτος ὁ ϑάνατος μετὰ ψόφου. Der Annahme, Oedipus sei nach Homer im Kampfe gefallen, scheint Aristarch den Vorzug gegeben zu haben; nur diese Annahme bezeichnet Apollon. Lex. Homer. p 60, 11 als Aristarchisch. S. übrigens Scholl. Aristonic. Iliad. 23, 679. 16, 822. 13, 426 Eustath. Iliad. 23, 679 p 1323. 42; Lehrs Aristarch. p. 110. – Nachahmung Homers bei Euphorio frgm. 36 Meinek. Anall. Alex. p. 69 (aus Scholl. Theocrit. 10, 28) Πορφυρέη ὑάκινϑε, σὲ μὲν μία φῆμις ἀοιδῶν Ῥοιτείῃς ἀμάϑοισι δεδουπότος Αἰακίδαο εἴαρος ἀντέλλειν, γεγραμμένα κωκύουσαν, vgl. Sengebusch Homer. dissert. 1 p. 65 sq. – An das Homerische δεδουπότος schließt sich δέδουπεν ὑφ' Ἡρακλῆος Archi. 27 ( Plan. 94): öfter für niederstürzen, die sp. D., bes. Nonn.; Crinag. 28 (IX, 283) sagt sogar οἱ δ' ἄρα δουπήϑησαν ἀολλέες, sie wurden niedergestreckt. Sonst selten, δουπεῖ χεὶρ γυναικῶν Eur. Alc. 104, von Klagenden, die mit der Hand an die Brust schlagen; ταῖς ἀσπίσι πρὸς τὰ δόρατα ἐδούπησαν Xen. An. 1, 8. 18, wofür 4, 5, 18 ἔκρουσαν steht; τοῖς δόρασι δουπῆσαι πρὸς τὰς ἀσπίδας Arr. An. 1, 6, 7; τεῖχος ἐδούπησε Luc. conscr. hist. 22. – S. auch ἐπιδουπέω u. γδουπέω.
-
15 ἀσπαστικός
ἀσπαστικός, gern bewillkommend, aufnehmend; liebreich, ἔντευξις, Pol. 28, 3, 10; τὸ ἀσπ., sc. οἴκημα, Besuchszimmer.
-
16 ἀσπαλιευτικός
ἀσπαλιευτικός, zum Fischer gehörig; ἡ ἀσπ., Fischfang, Plat. Soph. 219 e f.
-
17 ἀ-σπούδαστος
ἀ-σπούδαστος, nicht mit Eifer betrieben, was des Eifers nicht werth ist, schlecht, ἀσπούδαστα σπεύδειν Eur. I. T. 202 u. A.; τὸ ἀσπ. περὶ τὴν ἀρχήν, das Nichtbewerben, D. Hal. 5, 72.
-
18 ἀσφάλαθος
A v. ἀσπ-.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσφάλαθος
-
19 ἀσφάραγος
A = φάρυγξ, throat, gullet, Il.22.328, Plu.2.698e, Q.S.11.82.------------------------------------A stone sperage, Asparagus acutifolius, Cratin. 325, Amips.25, Antiph.301, Theopomp.Com.68, etc.; the edible shoots thereof, Thphr.6.4.2, Dsc.2.125, AP11.325 (Autom.), Gal.6.641.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀσφάραγος
-
20 ἀσπαλιευτικός
ἀσπαλιευτικός, zum Fischer gehörig; ἡ ἀσπ., Fischfang
- 1
- 2
См. также в других словарях:
-ιστής — (ΑΜ ιστής) παρεκτεταμένος τ. τής κατάλ. τής, η οποία στα μεταρρηματικά παράγωγά της δηλώνει τον δράστη μιας ενέργειας (πρβλ. ποιώ > ποιη τής, πολιτεύομαι > πολιτευ τής) από το θ. σε –ισ τού αορ. πολλών ρ. (συνήθως σε ίζω), πρβλ. ῥαίω… … Dictionary of Greek
λευκαθέω — (Α) (πιθ. ανάγν.) λευκαθίζω*. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. μαρτυρείται στον τ. τής γεν. πληθ. τής μτχ. ενεστ. λευκαθεόντων «με λαμπρό λευκό χρώμα» (Ησιόδ. Ασπ. 14β), ο οποίος σχηματίστηκε για μετρικούς λόγους στο τέλος στίχου αντί τού τ. λευκαθόντων τού… … Dictionary of Greek
πόλεμος — Ένοπλος αγώνας στον οποίο καταφεύγουν τα κράτη για να υπερασπίσουν τα δικαιώματα ή τα συμφέροντά τους, όταν τα ειρηνικά μέσα έχουν αποδειχτεί ανώφελα. Παρόμοια σύγκρουση μπορεί να γίνει και μεταξύ αντίθετων μερίδων του ίδιου λαού και τότε… … Dictionary of Greek
